Πολλές είναι οι συζητήσεις που έχουν γίνει και γίνονται γύρω από το κέρδος και τα ιατρικά επαγγέλματα, ωστόσο υπάρχει μεγάλη διαφορά στην οπτική γωνία με την οποία αντιμετωπίζεται το θέμα από κράτος σε κράτος. Σε πολλά κράτη δε γίνεται καν συζήτηση, σε αντίθεση με την Αμερική, όπου μεγάλες εταιρείες συμβούλευσης βοηθούν στην οργάνωση του οδοντιατρείου και στην εκπαίδευση του οδοντιάτρου ως επιχειρηματία. Κακά τα ψέματα, ο οδοντίατρος, πέρα από γιατρός, είναι και επιχειρηματίας. Και ως επιχειρηματίας, ανάμεσα στα άλλα, πρέπει να έχει και κερδοφορία, σε βαθμό που να μπορεί να προσφέρει υπηρεσίες υψηλής ποιότητας.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι όσο πιο οικονομικά επιτυχημένος είναι ο οδοντίατρος τόσο πιο καλή είναι η ποιότητα των ιατρικών υπηρεσιών που μπορεί να προσφέρει.
Για παράδειγμα, ένας οδοντίατρος που κερδίζει αρκετά μπορεί να έχει βοηθό ή βοηθούς, μπορεί να αγοράζει μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας, μπορεί να παρακολουθεί σεμινάρια υψηλής στάθμης, και επίσης μπορεί να έχει χρόνο για περισσότερη μελέτη. Δυστυχώς, όμως, η εκπαίδευση των περισσότερων οδοντιάτρων στη διαχείριση –management και marketing– είναι μηδαμινή, τόσο στην Αμερική όσο και στην Ελλάδα.
Επίσης, επειδή ο οδοντίατρος είναι ο «γιατρός», πάσχει από το σύνδρομο του βασιλιά με τους προεστούς τριγύρω του που δίνει διαταγές. Έτσι, οι περισσότεροι οδοντίατροι δεν αντιμετωπίζουν το οδοντιατρείο τους ως επιχείρηση, αλλά ως κάτι το προσωπικό, ως προέκταση του εαυτού τους. Κατά συνέπεια, μόλο που η οδοντιατρική, τόσο στην Αμερική όσο και στην Ελλάδα, είναι ένα επάγγελμα καλά αμειβόμενο, ο μέσος οδοντίατρος δεν καταφέρνει ποτέ να πετύχει τη βέλτιστη επαγγελματική του απόδοση. Ας δούμε το θέμα λίγο πιο αναλυτικά.
Κατά τη γνώμη μου, ο οδοντίατρος έχει τέσσερα καπέλα[1]:
| Οδοντίατρος | Νομικός Σύμβουλος |
| Manager | Rainmaker[2] |
Σκεφτείτε τα τέσσερα καπέλα να έχουν και από τρία φωτάκια το καθένα, ένα κόκκινο, ένα πράσινο κι ένα κίτρινο. Σκεφτείτε επίσης πως κάθε ασθενής χρειάζεται μια άλφα δουλειά στα δόντια του.
Έρχεται ένας πελάτης και γίνεται η διάγνωση. Το καπέλο του γιατρού σού λέει ότι είναι εύκολη δουλειά και μπορείς να την κάνεις με άνεση, άρα ανάβει το πράσινο φωτάκι. Ο ασθενής φαίνεται καλός άνθρωπος και φαίνεται επίσης πως δεν πάει γυρεύοντας για φασαρίες, άρα, το δεύτερο καπέλο, του νομικού, ανάβει πράσινο. Δεν υπάρχει σιγουριά για τα οικονομικά, άρα το καπέλο του manager ανάβει κίτρινο. Σήμερα δεν έχεις πολλή δουλειά, επομένως είναι ανάγκη να δημιουργήσεις κάτι, κι έτσι το καπέλο του rainmaker ανάβει πράσινο. Κατ’ ανάγκην λοιπόν επιστρέφεις στο οικονομικό και προσπαθείς να το επιλύσεις χειριζόμενος τον ασθενή για να πάρεις κι από κει το πράσινο φως.
Γεγονός είναι πως ένας οδοντίατρος πρέπει να χειρίζεται συνεχώς και τις τέσσερις αυτές ιδιότητες. Όταν και οι τέσσερις ιδιότητες καλύπτονται επαρκώς, μπορούμε να πούμε ότι θέτει τις βάσεις για την επιτυχία.
Φυσικά, υπάρχει το θέμα της ηθικής και του κέρδους, όμως στον τομέα αυτό η οδοντιατρική είναι κορυφή. Σε αντίθεση με άλλα επαγγέλματα, όπως του νομικού ή του ψυχιάτρου, συνήθως η οδοντιατρική είναι μαύρο ή άσπρο. Οι ασθένειες της στοματικής κοιλότητας εντοπίζονται είτε με το μάτι είτε με ακτίνες. Ο ασθενής είτε έχει τερηδόνα είτε δεν έχει. Θα μου πεις: μπορείς να κάνεις κάτι είτε έτσι είτε αλλιώς. Η δική μου απάντηση σε αυτό είναι η εξής: Κάνε αυτό που θα έκανες αν ήταν το δικό σου δόντι. Κάνε αυτό που θα έκανες στη μητέρα σου.
Είναι κουταμάρα να κάνεις σε έναν ασθενή δουλειά που δεν τη χρειάζεται. Κι αυτό γιατί, πρώτον, οι ασθενείς έχουν τεράστια προβλήματα για τα οποία χρειάζονται δουλειά κι εμείς τα παραβλέπουμε και, δεύτερον, γιατί, εάν κάνεις κάτι για το οποίο αισθάνεσαι άσχημα, χάνεις πολλά περισσότερα από αυτά που κερδίζεις.
Το επίπεδο ηθικής λοιπόν και το επίπεδο κέρδους σχετίζεται άμεσα με τις προηγούμενες ιδιότητες που αναφέραμε. Από την εμπειρία μου, δε, έχω διαπιστώσει ότι τα δύο πιο συχνά θέματα στα οποία πάσχουν οι περισσότεροι οδοντίατροι είναι τα συστήματα επιχείρησης και η διαγνωστική διαδικασία.
- Όσον αφορά τη διαγνωστική: Οι περισσότεροι οδοντίατροι δεν κάνουν γενική διάγνωση όταν βλέπουν τον ασθενή για πρώτη φορά, κάνουν μόνο μπαλώματα. Τα μπαλώματα δεν προσφέρουν τη βέλτιστη δυνατή ποιότητα, και σίγουρα δεν είναι τόσο επικερδή όσο μια γενική εξέταση και ένα ολοκληρωμένο πλάνο.
- Όσον αφορά τα συστήματα επιχείρησης: Η εξίσωση έλεγχος=κέρδος έχει απόλυτη ισχύ, άρα χωρίς συστήματα δεν υπάρχει έλεγχος, άρα ούτε και κέρδος. Εάν ο οδοντίατρος δεν έχει μια επικερδή επιχείρηση, τότε γρήγορα χάνει το ενδιαφέρον του για το επάγγελμα και τους ασθενείς. Επομένως, αυτή η γνώση είναι ζωτική.
Για το χώρο λειτουργίας μιας οδοντιατρικής επιχείρησης, προσωπικά έχω γράψει γύρω στις 1.500 σελίδες με οδηγίες για το πώς χειριζόμαστε το καθετί: το χώρο υποδοχής και επικοινωνιών (reception), τα οικονομικά, τα ταμεία ασφάλισης ή τις ασφαλιστικές εταιρείες κ.ά.
Τηλεφωνήστε μας στο 210 6427130 για να κλείσετε ένα δωρεάν ραντεβού για να μάθετε περισσότερα σχετικά με την «Διοίκηση βάσει στατιστικών» και πώς αυτό μπορεί να εφαρμοστεί στο οδοντιατρείο σας!
Σημείωση: Ο Dr. Αλέξανδρος Αλέμης είναι ιδρυτής της εταιρείας Family Dental Care, μιας οδοντιατρικής εταιρείας με 4 παραρτήματα στο Σικάγο και περίπου 80 άτομα προσωπικό. Επίσης είναι ιδρυτής της εταιρείας UDS, η οποία παρέχει υπηρεσίες συμβούλευσης σε οδοντιάτρους.
[1] καπέλο: όρος της αργκό για τον τίτλο και τη δουλειά ενός πόστου σε έναν οργανισμό· προέρχεται από το γεγονός ότι σε πολλά επαγγέλματα, όπως των ανθρώπων που εργάζονται στους σιδηροδρόμους, το είδος του καπέλου που φορούν αποτελεί και το έμβλημα του πόστου τους. Η έκφραση φορώ το καπέλο μου λοιπόν σημαίνει κάνω τη δουλειά του πόστου μου. Ο όρος καπέλο επίσης χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα γραπτά κείμενα, τα φύλλα προόδου και τα πάκα που σκιαγραφούν τους σκοπούς, την τεχνογνωσία και τα καθήκοντα που περιλαμβάνει μια δουλειά.